ورق زیر سری تیر ها
ورق زیر سری تیر : هر گاه انتهای تیر روی بتن و یا مصالح بنایی قرار گیرد معمول است که از ورق زیر سری جهت توزیع عکس العمل تیر روی تکیه گاه استفاده می کنند .
فرض می شود که عکس العمل به شکل یکنواخت از طریق ورق زیر سری ، A1 نیرویی معادل Ru( عکس العمل )به ورق وارد می کنند .
فشار از پایین به بالا سعی خواهد کرد که ورق و بال تحتانی زیر را خم کند .
ضوابط LRFD توصیه می کند که فرض شود ، فشار فوق کلا توسط ورق زیر سری تحمل می شود و این ورق تحت فشار خمیده شده و مقطع بحرانی خمش به فاصله K از محور مرکزی تیر قرار گیرد .
K بیان کننده فاصله خط گلوگاه تیر از بر خارجی نیمرخ تیر است ( که برابر با مجموع ضخامت بال و شعاع ماهیچه انتهای جان نیمرخ است ) .
تعیین نحوه توزیع فشار زیر سری تیر مساله ساده ای نیست و به این دلیل معمولا فرض بر توزیع یکنواخت و گسترده فشار است .
چنین فرضی در جهت اطمینان طراحی نیز هست زیرا شدت فشار در مرکز صفحه بیشتر از سطح محیطی ان است .
نحوه ی خمش ورق به شکلی است که لبه های ورق تمایل به تغییر شکل به سمت بالا دارند ولی مرکز ورق تمایل به فرو رفتن در مصالح پیدا می کند و یک چنین تغییر شکلی سبب بالا رفتن در مرکز ورق خواهد شد .
گاهی بال تیر ها به تنهایی می تواند تکیه گاه لازم را جهت تیر ایجاد کند .
ورق زیر سری تیر : با وجود این استفاده از ورق زیر سری به منظور تسهیل در نصب تیر توصیه می شود . ورق زیر سری را به صورت جداگانه و با دقت در تراز بندی ان قبلا نصب می کنند و سپس تیر را روی ان قرار می دهند و به منظور جلوگیری از جابجایی تیر روی ورق ان دو را به هم جوش می کنند و گاهی از میلگرذی که تیر ها را در امتداد دیوار به یکدیگر می بندد استفاده می شود و گاهی نیز از جوش نبشی به جان تیر به منظور جلوگیری از جابجایی تیر استفاده می شود .
در این حالت انتهای تیر در بتن یا مصالح دفن می شود .
اگر امکان بار محوری زیادی در امتداد تیر وجود داشته باشد می توان از میل مهار جهت محکم کردن انتهای تیر در دیوار استفاده کرد .