ساندویچ پانل

تاریخچه و تعریف ساندویچ پانل

ساندویچ پانل (گاهی اوقات به عنوان پانل های کامپوزیت یا پانل های عایق بندی ساختاری (SIP) نامیده می شوند) ، شامل دو لایه از مواد سفت و سخت است که به هر دو طرف یک هسته سبک وزن متصل می شوند.

این سه جزء به صورت ترکیبی عمل می کنند؛ بدین ترتیب ترکیبی از ویژگی های اجزای سازنده باعث عملکرد بهتر آن خواهد شد که ممکن است تنها در صورتی انجام شود که بتواند عمل کند.

هسته سبک، دو صفحه را در موقعیت صحیح نگه می دارد، مقاومت در برابر نیروهای برشی، و عایق سازی را فراهم می کند، در حالی که دو صفحه، دوام، مقاومت در برابر هوا و ضربه، مقاومت در برابر نیروهای تنش و فشرده سازی در هواپیما را فراهم می کنند.

سیستم های ساندویچ پانل شامل پانل ها، اتصالات بین آنها، اتصالات (اغلب پنهان) و یک سیستم پشتیبانی.

تاریخچه و توسعه

سیستم پوششی کامپوزیت برای مدت زمان قابل توجهی استفاده شده است، به ویژه برای ساخت وسایل نقلیه مانند قطارها و هواپیما، اما توسعه ساندویچ پانل پیشرفته برای ساختمان های روکش در ابتدا در سال های ۱۹۳۰ آغاز شد، زمانی که توسط سازمان هایی نظیر آزمایشگاه جنگل ها و استفاده از معماران از جمله فرانک لویید رایت. پس از جنگ جهانی دوم، آن ها به طور فزاینده ای محبوب شدند.

ساندویچ پانل مدرن می تواند مسطح، خم و منحنی باشد و در یک محدوده تقریبا نامحدودی از پیکربندی ها ترکیب شده و در انواع مختلف رنگ، پوشش، ضخامت، جزئیات لبه و پروفیل ها با توجه به الزامات عملکرد موجود است.

آنها معمولا خارج از سایت ساخته می شوند و به ویژه مفید است که در آن یک پوشش با عملکرد بالا مورد نیاز است، با قدرت ساختاری خوب، سطح بالای عایق و وزن کم استفاده می کند .

ساندویچ پانل ها به طور گسترده ای به عنوان یک روکش خارجی برای ساختمان های تک و چند طبقه ای مورد استفاده قرار می گیرند، جایی که آنها نیاز به مقاومت در برابر آب و هوا و مقاومت در برابر بار باد، بارهای دسترسی، وزن خود و غیره دارند. با این حال، آنها همچنین برای ایجاد پاکت های عایق بندی داخلی، پانل های سقف، پارتیشن ها (به عنوان مثال در فروشگاه های سرد) و دیوارهای محفظه مقاوم در برابر آتش استفاده می شوند.